سخنان تابناك امام‌

آيا بدون شناخت امام رضا عليه السلام و بهره‌گيرى از نور و دانش و معارف او مى‌توان ادعاى پيروى از حضرتش را داشت؟ و چگونه كسى كه از سنن معصومان عليهم السلام تبعيت نكرده و از نور هدايت آنان بهره مند نشده در روز قيامت اميد شفاعت پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت او را دارد؟!

بر ماست كه در گفتارها و وصاياى آنان كه به مثابه گنجينه‌هاى تمام ناشدنى و نعمتهاى بى نظيرند، بخوبى كاوش كنيم.

امام هشتم ميراثى عظيم از معارف و علوم، بويژه در حكمت الهى و بيان فلسفه و علل احكام و رد بر مذاهب باطله، از خويش بر جاى نهاده است.

ما در پايان كتاب خود كه به نام حضرتش تشرف يافته، سخنان خردمندانه و پندهاى حكيمانه او را نقل مى‌كنيم بدين اميد كه از آنها بهرمند شويم.

على بن شعيب گويد:

«بر ابو الحسن الرضا عليه السلام وارد شدم. از من پرسيد: اى على! زندگى كدام يك از مردم بهتر است؟ عرض كردم: سرورم! شما از من بدان آگاه‌تريد.

فرمود: اى على! هر كس كه زندگى ديگرى در زندگى او نكو شود. اى على! زندگى كدام يك از مردم بدتر وناگوارتر است؟ عرض كردم: شما داناتريد؟

فرمود: كسى كه ديگرى در زندگى او زندگى نكند. اى على! با نعمتها خوش همسايه باشيد كه آنها رام نشده هستند واگر از قومى گرفته شدند به آنها باز نخواهند گشت.

اى على! بدترين مردمان كسى است كه ميهمانش را باز دارد و به تنهايى بخورد و بنده‌اش را بزند. به خداوند خوش گمان باش. هر كس كه گمان خود را به خداوند نكو كند، خداوند نيز او را نا اميد نخواهد كرد. و هر كه به روزى كم‌