بنيان پاك و ميلاد فرخنده‌

مولود بزرگ‌

مكّه در يكى از ماههاى حرام «رجب» پذيراى مقدم زائران بيت اللَّه الحرام بود. زائران آداب و مناسك مربوط به زيارت خانه خدا را انجام مى‌دادند و به گرد آن طواف مى‌كردند.

گاه پروردگارشان را مى‌خواندند و گاه نيز بتها را ... درميان آنان زن بزرگوارى نيز ديده مى‌شد كه او هم به طواف مشغول بود امّا نه آنسان كه ديگران، آرى توجّه او تنهابه خداى يكتا معطوف بود. روحش لبريز از خضوع خداگرايان و خشوع محتاجان و وقار و متانت اميدواران به فضل خدا بود. خداى يگانه را مى‌خواند و از او مى‌خواست سنگينى بارى را كه از آن مى‌ترسيد و پرهيز مى‌كرد، كاهش دهد.

او پيش از اين سه پسر و يك دختر زاده بود، امّا در هيچ كدام از آنها درد زايمان مانند اين بار، بر وى و اعصابش فشار نياورده بود.

بسيار مى‌گريست و با التماس خدا را مى‌خواند تا شايد درد زايمان را بر او آسان گرداند كه ناگهان در قسمت غربى خانه خدا، جايى كه گروهى از حجاج گرد آمده بودند، حادثه شگفت‌آورى رخ داد: