نگاهى به من كرد و آنگاه گفت: پشت ديوار نهان مى‌شود و خود را از چشم همسايه مى‌پوشاند و از كناره نهرها و ميوه ريز درختها و سايه‌انداز خانه‌ها و راههاى باز و مساجد دورى مى‌گزيند و رو به قبله يا پشت به آن قرار نمى‌گيرد و جامه خود را بالا مى‌زند و هر كجا كه خواست كار خود را انجام مى‌دهد.

ابو حنيفه گويد: چون اين سخن را از او شنيدم، در ديده‌ام بزرگ شد و در دلم مقام يافت. پس از او سؤال ديگرى پرسيدم و گفتم: فدايت شوم منشأگناه كيست؟ كودك به من نگريست و گفت: بنشين تا به تو بگويم. نشستم. او گفت: گناه يا بايد از بنده باشد يا از پروردگارش و يا از هر دو. پس اگر از خدا باشد پس او عادل‌تر و منصف‌تر از آن است كه به بنده‌اش ستم كند و او را به كارى كه مرتكب نشده، مؤاخذه نمايد و اگر از هر دو سر زده باشد خدا شريك گناه اوست در اين مورد شايسته است كه طرف قوى نسبت به بنده ضعيف خود انصاف را رعايت كند و اگر گناه فقط از بنده سرزده باشد پس مجازات تنها بر بنده اعمال مى‌شود و نهى تنها متوجّه اوست و او به تنهايى مستحق پاداش و عقاب است و بهشت و دوزخ بر او واجب مى‌شود.

من با شنيدن اين پاسخ گفتم: ذرية بعضها من بعض.

د- شجاعت و استقامت‌

امام كاظم با همان قدرت و اراده بزرگى كه پيامبران عليهم السلام از آن بر خوردار بودند، رسالت انبيا را بر دوش گرفت. او با تمام مظاهر طغيان استكبار و فساد و تنها با اتّكا بر پروردگار جهانيان به رويارويى برخاست.

هنگامى كه فضل بن ربيع نزد آن‌حضرت آمد عرض كرد:

اى ابو ابراهيم! خداوند تو را رحمت كند براى مجازات آماده شو، آن‌حضرت به وى فرمود: