و شاهد بر پايى جشنهاى پر خرج و هزينه بود. برخى از اين صحنه‌ها را مى‌توان در كتاب داستانهاى هزار و يك شب خواند. در چنين روزگارى ابراهيم بن عبدالحميد مى‌گويد:

«به خانه امام كاظم رفتم. او به نماز ايستاده بود. در خانه‌اش چيزى نبود مگر منسوجى از برگهاى درخت خرما (يا جامه‌اى بسيار خشن) و شمشيرى آويخته و يك قرآن!! [1]

آن‌حضرت از شدّت فروتنى و تواضع در برابر خداوند و عبادت به درگاه او پياده به زيارت خانه خدا مى‌رفت و اگر مسافت‌ 400 كيلو مترى ميان مكّه و مدينه و نيز طبيعت صحراى عربستان را در نظر بگيريم آنگاه به نهايت تحمّل و بردبارى امام كاظم عليه السلام در برخورد با دشواريها در راه خداوند، پى خواهيم برد».

على بن جعفر گويد: با برادرم موسى بن جعفر و اهل و عيالش 4 بار پياده به حج رفتيم. يك بار آن‌حضرت در مدّت‌ 26 روز و بار ديگر 25 روز و سوّمين بار 24 روز و مرتبه چهارم‌ 21 روز مسافت ميان مدينه و مكّه را پياده طى كرد. [2]

در باره علاقه وافر آن‌حضرت به نماز كه نور چشم مؤمنان و ساعت ديدار دو دوست با يكديگر است، حديث زير چنين مى‌گويد:

«روايت شده است كه امام موسى بن جعفر عليهما السلام نافله‌هاى شب را به جاى مى‌آورد و آنها را به نماز صبح متصل مى‌كرد و آنگاه تا طلوع آفتاب به تعقبيات مى‌پرداخت و سپس به سجده مى‌افتاد و تا نزديك زوال سر از سجده و ستايش خداوند بر نمى‌داشت. بسيار دعا مى‌كرد و پيوسته مى‌فرمود:

«اللَّهُمَّ إِنى اسْأَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ، وَالْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسابِ»

. يكى ديگر از