اين دانش در جهان امثال «بويله» و «لاوازيه» و ... قرار داد». [1]

دهها و بلكه هزاران اعتراف ديگر از سوى نويسندگان مسلمان و محدثان و قدما و بويژه معاصران آن امام در اين باره موجود است تا آنجا كه بايد گفت جهان از فضل و دانش سرشار و آگاهى گسترده و فزون از حد آن‌حضرت، آكنده گشته است.

بخشندگى و جوانمردى امام 1

- سعيد بن بيان گويد: روزى مفضل بن عمر به من و خواهرم برخورد كرد و ما در باره ميراثى مشغول گفتگو و مشاجره بوديم. مفضل ساعتى نزد ما درنگ كرد و آنگاه گفت: بياييد به خانه. ما به خانه او رفتيم و او با پرداخت‌ 400 درهم ميان ما سازش برقرار كرد. وى اين مبلغ را از نزد خود پرداخت و آنگاه كه از هر يك از ما در مورد طرف مقابلش وثيقه گرفت گفت: بدانيد كه اين مبلغ از مال من نبود بلكه ابو عبداللَّه الصادق مرا فرمود كه هرگاه دو تن از ياران ما با يكديگر به نزاع پرداختند ميان آنان سازش برقرار كنم و از مال او فديه دهم. اين مبلغ از مال ابو عبداللَّه بود.

2- مردى نزد امام صادق عليه السلام آمد و عرض كرد: شنيده‌ام كه تو در عين زياد (نام قريه امام صادق) كارى مى‌كنى كه دوست دارم از زبان خودت شرح آن را بشنوم.

امام عليه السلام فرمود:

«آرى من دستور داده‌ام هر گاه كه ميوه مى‌رسد، ديوارها را خراب كنند