خوشايندتر از آن بود كه وى را شيعى و هواخواه على عليه السلام بدانند.

از آنجا كه خليفه اموى مى‌خواست حكومت خود را بر امام باقر تحميل كند و قدرت خود را به رخ او بكشد، درست همانند رفتارى كه جهان امروز سياست با مخالفان سياسى خود انجام مى‌دهد، آن‌حضرت را به شام فرا خواند. امام باقر نيز فرزند عزيزش امام صادق را در اين سفر با خود برد.