بود كه نسبت ايشان هم از سوى مادر و هم از سوى پدر به امام على عليه السلام مى‌رسيد. چرا كه پدرش فرزند امام حسين بن على و مادرش از نوادگان امام حسن بود، كه اين خانواده نخستين و اصيل‌ترين بيت فاطمى محسوب ميشد.

اين خانواده در واقع خوشبوترين و زيباترين گُلى بود كه در بيت رسالت روييده بود.

2- مادرش فاطمه دختر قاسم بن محمّد بن ابو بكر بود. اين زن نيز به نوبه خود هم از سوى پدر و هم از سوى مادر اولين مهتر از سلاله ابو بكر به شمار مى‌آمد. نياى او، محمّد بن ابو بكر، از مجاهدان سپاه على عليه السلام بود، امام على شوهر مادر محمّد بود، زيرا آن‌حضرت پس از وفات ابو بكر، همسرش، اسماء بنت عميس، را به زنى گرفت و بدين ترتيب محمّد را در دامان خويش پرورش داد و از دانش خود او را بهره‌مند ساخت به طورى كه محمّد فدائى پاكبازى براى اسلام شد. آن‌حضرت پس از آنكه به خلافت رسيد، محمّد را به حكومت مصر برگماشت و وى در همان جا به دستور معاويه، كشته شد.

امام جعفر صادق بدين گونه عصاره جهاد مقدّس بود. وى از پدر و مادرى زاده شده بود كه هر دواز سلاله‌اى پاك و بزرگوار به شمار مى‌آمدند.

رشد و پرورش امام‌

ولادت امام صادق در روزگار جدّش، امام زين العابدين، كه مراتب فضل و عظمتش همه آفاق را پر كرده بود، صورت پذيرفت. او در سايه تربيت جدّش كه تمام معانى بزرگى و عظمت را بدو مى‌آموخت و تمام مفاهيم فضيلت و كمال را به او آموزش مى‌داد، مى‌زيست. و همواره زهد و عبادت و تلاش و كوشش جدّش را در راه خدا نظاره‌گر بود. ديدن اين امور، تأثير بسيارى در روح او گذارد تا آنكه آن‌حضرت به سن دوازده سالگى رسيد.