هيچ دانشى چون سلامت جويى نيست و هيچ سلامتى همچون سلامت دل نيست و هيچ خردى همچون مخالفت با هوا نيست و هيچ فقرى همچون فقر قلب نيست. هيچ ثروتى همانند بى نيازى دل و هيچ شناختى همچون خود شناسى نيست و هيچ نعمتى مانند عافيت و هيچ عافيتى مثل يار شدن توفيق نيست و هيچ شرفى همسنگ بلند همتى نيست و هيچ زهدى همگون با كوته آرزويى نيست و هيچ عدالتى همانند انصاف نيست و هيچ ستمى همچون موافقت با هوا و هوس نيست و هيچ اطاعتى بمانند انجام فرايض نيست و هيچ مصيبتى همچون بى خردى نيست و هيچ گناهى همانند كوچك شمردن گناهت و خشنودى از حالتى كه در آنى نيست و هيچ فضيلتى همچون جهاد و هيچ جهادى همانند جهاد با هوا و هوس نيست و هيچ نيرويى همچون نيروى جلوگير از خشم نيست و هيچ ذلّتى همچون ذلّت آز نيست و مبادا با وجود فرصت بهره ورى را از دست دهى كه اين عرصه‌اى است كه به اهل خود زيان مى‌رساند.»

ونيز آن‌حضرت فرمود:

«سخن پاك را از هر كس كه مى‌گويد، فراگيريد اگر چه خود بدان عمل نمى‌كند، زيراخداوند مى‌فرمايد:

(الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ). [1]

«بندگانى كه سخنان را مى‌شنوند و از بهترين آن پيروى مى‌كنند. آنانند كسانى كه خدا هدايتشان كرده است.»

واى بر تو اى فريب خورده چرا نمى‌ستايى كسى را كه بدو چيزى فانى مى‌دهى و او به تو چيزى باقى مى‌بخشد. يك درهم فانى را به ده درهم ده تا هفتصد درهم باقى بگيرد يعنى چندين برابر.

واى بر تو براستى تو يكى از دزدان گناهان هستى هر آنگاه كه بر تو شهوتى يا ارتكاب گناهى رخ دهد و تو شتابان به سوى آن روى و به جهل خويش در انجام آن بكوشى گويى كه در برابر چشم خدا نيستى و يا خداوند در كمين تو ننشسته است.

اى جوينده بهشت! چقدر خواب تو دراز و مركبت كند و همتت سُست است. پس واى‌