قيام عاشورا

معاويه و حكومت سلطنتى‌

بايد دانست كه خلافت در بينش اسلامى پديده‌اى موروثى نبود. امّا كسانى كه در عهد عثمان، راه خلافت را براى خود هموار كرده بودند مى‌خواستند آن را موروثى كنند. روزى در مجلسى كه جمع بسيارى از بنى اميّه در آن گرد آمده و امام على عليه السلام و عثمان نيز در آن حاضر بودند، ابو سفيان سر كرده مخالفانى كه جنگهاى خونبارى براى جلوگيرى از انتشار اسلام بر پا كرده بود، نيز در اين مجلس شركت جُست. او اينك شيخ بنى اميّه بود و در نزد آنان مردى محترم به شمار مى‌رفت. بنى‌اميه نيز در آن روز تنها حزب حاكم بر دستگاهها و نهادهاى سياسى حكومت اسلامى محسوب مى‌شدند. ابو سفيان كه ديگر بينايى خود را از دست داده بود، با عصايى كه در دست داشت راه خويش را پيدا مى‌كرد. او در آن هنگام احساس كرده بود كه عمرش سر آمده و بزودى مرگ وى را در كام خود فرو خواهد برد.

چون نشست از يكى از حاضران پرسيد: آيا در اين مجلس كسى غير از فرزندان اميّه حضور دارد؟ مرد پاسخ داد: در اين مجلس غريبه‌اى نيست.