مرگ در پى توست ...

اى جناده! خود را براى كوچ مهيّا كن و پيش از رسيدن مرگت، توشه‌اى فراهم آر و بدان كه تو در پى دنيايى و مرگ در پى توست. اندوه روزى را كه هنوز بر تو نيامده در روزى كه در آنى به خود راه مده و بدان كه تو مالى بيش از آنچه كه قوت توست به دست نمى‌آورى مگر آن كه نگاهبان مال ديگرى باشى و بدان كه دنيا در حلالش حساب و در حرامش عقاب و در شبهاتش عتاب است. پس دنيا را به منزله مردارى بدان و از آن به اندازه‌اى كه تو را بس آيد بهره‌مند شو. پس اگر آن مقدار حلال بود، تو در استفاده از آن زهد پيشه كرده‌اى و اگر حرام بود، گناهى مرتكب نشده‌اى و تو همان گونه كه از مردار بهره‌مند مى‌شوى از دنيا هم بهره‌مند گشته‌اى. كه اگر عقابى هم در كار باشد، اندك بود. براى دنيايت چنان بكوش كه انگار هميشه زندگى مى‌كنى و براى آخرتت چنان كار كن كه انگار همين فردا مى‌ميرى. و اگر مى‌خواهى بدون داشتن قوم و قبيله، عزيز و بدون داشتن سلطنت، پر هيبت باشى، از خوارى نافرمانى خداوند بيرون آى و به عزّ طاعت خداوند قدم گذار. و اگر نيازى در همراهى مردان داشتى با كسانى همراه شو كه چون با او نشست و برخاست كردى، تو را بيارايد و چون از او بگيرى تو را حفظ كند و چون از او مددجويى، يارى‌ات كند و اگر سخنى بگويى تو را تصديق كند و اگر قدرت يابى، آن را تحكيم بخشد و اگر دستت را براى دادن فضلى دراز كنى، آن را بگستراند و اگر از تو رخنه‌اى ديد، آن را پُر كند و اگر از تو نيكويى ديد آن را به حساب آورد و اگر از او چيزى بخواهى به تو ببخشد و اگر تو خاموشى گزينى او با تو سخن آغاز كند و اگر گرفتارى براى تو پيش آمد با تو همدردى كند. كسى كه از جانب او به تو رنج و گزندى نمى‌رسد و راهها از جانب او بر تو دگرگون نمى‌شود و تو را به هنگام حقيقتها بى ياور نمى‌گذارد و اگر در حال تقسيم با هم به اختلاف برخيزيد او، تو را بر خود مقدّم مى‌دارد.