شجره مبارك‌

از امام باقر عليه السلام از جابر بن عبداللَّه روايت شده است كه گفت:

از رسول خدا صلى الله عليه و آله سؤال شد: تو فاطمه را مى‌بوسى و در آغوش مى‌گيرى و به خود نزديك مى‌سازى و با او رفتارى دارى كه با ديگر دخترانت ندارى؟! پيامبر فرمود: جبرئيل سيبى از بهشت برايم آورد، من آن را خوردم و آن سيب در صلب من تبديل به آبى شد.

آنگاه من با خديجه هم بستر شدم و او به فاطمه حامله شد، پس من از فاطمه بوى بهشت را استشمام مى‌كنم» [1].

همواره هاله‌اى از معجزات شگفت‌انگيز، چهره فاطمه را درميان گرفته است. او در شكم مادرش لحظه به لحظه تكبير مى‌گفت حتّى در آن هنگام با مادرش سخن مى‌گفت، وحضرت خديجه با او انس مى‌گرفت تا آنكه فاطمه به دنيا آمد. ولادت او نيز با تولّد ديگر مردمان تفاوت داشت و اين خود گوياى آن بود كه خداوند به اين كودك توجّهى كامل و فراوان دارد.

گاه از آنچه در ميلاد فاطمه زهرا رخ داده به شگفتى فرو مى‌رويم. چرا كه‌