امام در محراب شهادت‌

شب نوزدهم ماه مبارك رمضان، يكى از شبهايى كه احتمال مى‌رود شب قدر در همان شب واقع است. گفتگوهاى مردم در اين شب هر جا پيرامون جنگ و مسائل آن بود. چرا كه على عليه السلام روح جهاد و جنگاورى را در ميان آنان دميده و تحرك و فعاليّت در آنان اوج گرفته بود.

در گوشه‌اى از مسجد كوفه، عدّه‌اى از مصريان طبق معمول هر شب به نماز ايستاده بودند و اندكى آن طرفتر عدّه‌اى نيز با جديّت نماز مى‌خواندند. و گوشه‌اى از شهر خانه محقرى بود كه دختر امام، حضرت را به ميهمانى دعوت كرده بود. او هنگام افطار قرصى نان و ظرفى شير و اندكى نمك براى امام آورد. امّا آن‌حضرت فرمود تا شير را از سفره بردارد. آنگاه چند لقمه‌اى نان و نمك خورد و سپس براى خواندن نماز برخاست. او هر چند گاهى به آسمان مى‌نگريست و مى‌فرمود:

اين همان شب موعود است نه دروغ مى‌گويم و نه به من دروغ گفته شده است. آنگاه به سوى مسجد رفت و از همان درى كه اين مردان در پشت آن گرد آمده بودند، به درون مسجد رفت.