تمدّنها مى‌گردد، خداوند سبحان مى‌فرمايد:

... وَمَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَى‌ إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ‌ [1].

«... و ما هرگز آباديها و شهرها را هلاك نكرديم مگر آنكه اهلش ظالم بودند.»

وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِن قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَجَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالبَيِّنَاتِ وَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا كَذلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ‌ [2].

«وما مردمى را كه پيش از شما بودند چون ستم كردند و به پيامبرانشان كه با دلايل روشن به سوى ايشان آمده بودند ايمان نمى‌آوردند هلاك كرديم، مردم تبهكار را اين چنين كيفر مى‌دهيم.»

شايد از اين آيه الهام بگيريم كه نماد ستم ايشان در كفر ورزيدن به حق، و ايمان نياوردن آنها به رسالت الهى نهفته است. خداوند مى‌فرمايد:

وَتِلْكَ الْقُرَى‌ أَهْلَكْنَاهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَجَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِم مَوْعِداً [3].

«اين شهرها و آباديهايى است كه ما آنها را هنگامى كه ستم كردند هلاك نموديم؛ و براى هلاكتشان موعدى قرار داديم.»

ستم در برابر عمل نيكو قرار دارد چنانكه كفر در برابر ايمان است، پس هرگاه بُعد عملى ايمان، عمل صالح باشد پس نتيجه عملى كفر هم ستم خواهد بود. خداوند مى‌فرمايد:

وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرَى‌ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْلِحُونَ‌ [4].

«و چنين نبود كه پروردگارت آباديها را به ظلم و ستم نابود كند، در حالى كه اهلش در صدد اصلاح بوده باشند.»

الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ ... [5].