[1] - دكتر محمدعلى ابوريان به عنوان برترين كسى كه پيرامون مكتب اشراقى‌گرى به نگارش پرداخته و درباره شخصيت سهروردى مى‌گويد: بخشى تابنده با ريشه‌هايى عميق در انديشه اسلامى به چشم مى‌خورد كه همان شاخه نحله ا فلاطونى است و فيلسوف اشراقى شهاب الدين سهروردى مقتول و مكتب او نمايانگر آن است.

سهروردى تحت تأثير صابقه قرار داشت و لذا مردم را به ستارگان و اختران فرا مى‌خواند و جماعت سرگشته‌اى را كه عشق به عالَم نور و جلال نور الانوار و كسانى كه در سروده‌هاى خود دادخواهى مى‌كردند زنده مى‌گرداند. مقصود از اين سروده‌ها اشعارى است پيرامون اختران هفتگانه. سهروردى افلاطون را جلودار حكمت مى‌شمرده و مى‌گويد: رئيس ما و صاحب قوّت و نور، افلاطون است. او جلوداران حكمت را آگاتا، ذيمون، هرمس، انبادقليس، فيثاغورس، سقراط و افلاطون مى‌داند. سهروردى منابع حكمت شرق را به روزگاران حكيمان شاهنشاهى ايران باز مى‌گرداند و مى‌گويد: در ميان ايرانيان امّتى بوده است كه به سوى حق، ره مى‌بردند و حكيمان فاضل كه شباهتى به مجوس نداشتند در پرتو اين حق، عدالت مى‌ورزيدند و ما حكمت نورانى و شريف ايشان را كه ذوق افلاطون گواه آن است زنده گردانيده‌ايم. به نظر ما سهروردى نخستين كسى است كه تحت تأثير انديشه افلاطون قرار گرفت و سپس اين تأثير در ميان اشراقيان همچون ملاصدراى شيرازى (وفات به سال 1050 ه) ادامه يافت. مراجعه كنيد به كتاب «الفلسفة الاخلاقية عند افلاطون»، ص 340 و كتاب «اصول الفلسفة الاشراقى»، ص 76.