در پرتو احاديث‌

اوّل- پناه جُستن از آتش:

از ربيعه بن كعب امده است كه گفت: از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى‌فرمود:

«هيچ بنده‌اى روزانه هفت مرتبه نمى‌گويد: (از خدا مى‌خواهم كه مرا به بهشت ببرد، و از آتش، به او پناه مى‌برم) مگر آنكه آتش مى‌گويد: پروردگارا! او را از من به خود پناه ده. [1]»

دوم- پناه جستن از گناه:

هرگاه اميرالمؤمنين عليه السلام اموال بيت‌المال را مى‌بخشيد دستور مى‌داد تا آنجا را جارو كنند آنگاه بر آنجا نماز مى‌گزارد و سپس در دعاى خود چنين مى‌فرمود:

«خدايا! من از هرگونه گناهى كه اعمال را بى‌اثر كند به تو پناه مى‌برم و از هر گونه گناهى كه كيفر تو را به شتاب اندازد به تو پناهنده مى‌شوم و از هر گونه گناهى كه موجب عدم استجابت دعا مى‌شود به تو پناه مى‌برم و از هرگونه گناهى كه پرده عصمت را بدرد به تو پناه مى‌جويم و از هرگونه گناهى كه پشيمانى در پيش داشته باشد پناه به تو مى‌آورم و از هرگونه گناهى كه رزق و روزى را باز دارد به تو پناهنده مى‌گردم. [2]»