قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى‌ مَا تَصِفُونَ‌ [1].

«گفت: اى پروردگار من! به حق داورى كن و پروردگار ما بخشاينده است و به رغم آنچه مى‌گوييد همه از او يارى مى‌جويند.»

پ- حضرت يعقوب نيز كه دلداده حضرت يوسف، پسرش، بود چگونه مى‌بايست مصيبت گم شدن يا از دست دادن يوسف را تحمّل مى‌كرد؟ تنها به واسطه پناه بردن و يارى جُستن از خدا. خداوند مى‌فرمايد:

وَجَاءُوا عَلَى‌ قَميِصهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى‌ مَا تَصِفُونَ‌ [2].

«جامه‌اش را كه به خون دروغين آغشته بود آوردند. گفت: نفس شما كارى را در نظرتان بياراسته است اكنون براى من صبر جميل بهتر است و خداست كه دراين باره از او يارى بايد خواست.»

ت- هنگامى كه حضرت يوسف، مخيّر شد كه زندان را برگزيند يا تسليم مكر آن زنان گردد، خدا را خواند و خداوند او را يارى رساند. خداوند مى‌فرمايد:

قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَ وَأَكُن مِنَ الْجَاهِلِينَ‌ [3].

«گفت: اى پروردگار من! براى من زندان دوست داشتنى‌تر است از آنچه مرا بدان مى‌خوانند و اگر كار اين زنان را از من نگردانى به آنها ميل مى‌كنم و در شمار نادانان درمى‌آيم.»

ث- بار ديگر هنگامى كه برادران يوسف خواستند برادرشان را از پدرشان جدا كنند چنان كه قرآن، نقل مى‌كند، او بديشان چنين گفت:

قَالَ هَلْ ءَامَنُكُمْ عَلَيْهِ إِلَّا كَمَا أَمِنْتُكُمْ عَلَى‌ أَخِيهِ مِن قَبْلُ فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظاً وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمينَ‌ [4].

«گفت: آيا او را به شما بسپارم همچنين كه برادرش را پيش از اين به شما سپردم‌؟ خدا بهترين‌