بِاللَّهِ وَكِيلًا [1].

«از هرچه از پروردگارت به تو وحى مى‌شود اطاعت كن زيرا خدا بدانچه مى‌كنيد آگاه است* و بر خدا توكّل كن زيرا خدا كارسازى را بسنده است.»

ت- در رويارويى با كافران، منافقان و پايبندى به حدود الهى در رفتار با ايشان خداوند به پيامبرش دستور توكّل مى‌دهد و مى‌فرمايد:

وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا [2].

«از كافران ومنافقان اطاعت نكن و آزارشان را واگذار و بر خدا توكّل كن كه خدا كارسازى را بسنده است.»

ث- براى آنكه خداوند وسوسه‌هاى شيطانى را به هنگام صلح از ميان ببرد، دستور توكّل مى‌دهد و اين از آن روست كه شيطان، اولياى خدا را از آن مى‌هراساند كه مبادا طرف ديگر دست به مكر و فريب زند و از صلح به نفع خود سود جويد و بدين ترتيب آنها را به جنگى پيش گيرانه تشويق مى‌كند، ولى خداوند به بندگان صالحش دستور مى‌دهد كه به هنگام هراسهاى زمان صلح، تنها به خدا توكّل كنند. خداوند مى‌فرمايد:

... وَإِن جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ... [3].

«... اگر به صلح گرايند تو نيز به صلح گراى. و بر خدا توكّل كن.»

ج- هنگامى كه خداوند به پيامبرش دستور ابلاغ رسالت را مى‌دهد، از او مى‌خواهد تا بر خداوند حى و زنده كه نمى‌ميرد توكّل كند، تا بدين ترتيب عزم و نيروى او افزون گردد.

خداوند مى‌فرمايد:

وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّراً وَنَذِيراً* قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَى‌ رَبِّهِ سَبِيلًا* وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَايَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَكَفَى‌ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيراً [4].