«همانا خداوند عزّ وجلّ هر دعايى از بندگان مؤمنش را دوست دارد پس بر شما باد كه در سحرگاهان تا هنگام طلوع خورشيد، دعا در پيش بگيريد و اين ساعتى است كه درهاى آسمان، باز مى‌شوند و رزقها تقسيم مى‌گردند و نيازهاى بزرگ بشر در آن برآورده مى‌شوند. [1]»

امام صادق عليه السلام در داستان يعقوب عليه السلام و فرزندانش پيرامون اين آيه شريفه: سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي‌ فرموده است كه:

«حضرت يعقوب عليه السلام استغفار براى فرزندانش را تا سحرگاهان به تأخير انداخت‌، آنگاه يعقوب عرض كرد: پروردگارا! همانا گناهان ايشان ميان آنها و من است. پس وحى خداوندى بدو رسيد كه من از گناه آنان در گذشتم. [2]»

پ- پس از اداى مناسك حجّ در وادى عرفه، سيل حجّاج راهى مشعرالحرام مى‌شوند، دراين هنگام است كه حاجى، خود را در وعده‌گاه خويش با خداوندش مى‌يابد و دراين هنگام او را ياد مى‌كند واز او طلب آمرزش مى‌كند و توبه، به درگاهِ خشنودىِ او مى‌بَرد.

خداوند مى‌فرمايد:

ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌ [3].

«سپس از همان جا كه مردم كوچ مى‌كنند (به سوى سرزمين منى) كوچ كنيد و از خداوند، آمرزش بطلبيد، كه خدا آمرزنده و مهربان است.»

سوم- طلب آمرزش براى مؤمنان:

همان گونه كه مؤمن دوست دارد از گناهان، پاك شود پاكىِ ديگرِ مؤمنان را نيز خوش مى‌دارد، پس براى آنان از خداوند، طلب آمرزش مى‌كند و هنگامى كه مؤمنى براى برادر خود، طلب آمرزش كند، خداوند دعاى او را پاسخ مى‌دهد و به همين سبب برادران يوسف از پدرشان مى‌خواهند براى ايشان، طلب آمرزش كند.