أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِداً وَقَائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَايَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبَابِ‌ [1].

«آيا آن كسى كه در همه ساعات شب به عبادت پرداخته يا در سجود است يا در قيام و از آخرت بيمناك است و به رحمت پروردگارش اميدوار است با آن كه چنين نيست يكسان است‌؟ بگو: آيا آنهايى كه مى‌دانند با آنهايى كه نمى‌دانند برابرند؟ تنها خردمندان پند مى‌پذيرند.»

از اين آيه استفاده مى‌كنيم كه سرانجام خضوع در برابر خداوند، علم و آگاهى به حقايق با بصيرتهاى يقين است. از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل است كه فرمود:

«آن كه بيش از شما در دنيا خاضع باشد، راحتى او در قيامت در آن ايستگاه‌، طولانى‌تر خواهد بود. [2]»

ب- به رغم آن كه خشوع در برابر خدا براى كسى كه ايمان آورده صفت نيكويى است و لى آيات قرآن اين خطاب را بيشتر متوجّه زنان كرده است و بدين ترتيب به مريم بتول خطاب رسيد كه خاضع باشد. خداوند مى‌فرمايد:

يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ‌ [3].

«اى مريم! براى پروردگار خود خضوع كن وسجده به جا آور و با ركوع كنندگان ركوع كن.»