بخش چهارم- خضوع، نماد ايمان‌

اوّل- آفريده‌ها، همگى خاضع هستند:

قنوت، يا خضوع براى خداوند يكى از نمادهاى ايمان است و پيوند ميان بنده و خداوند جبّار را مشخّص مى‌كند و خضوع بنده با گزينش نيكوى او بيانگر خضوع آسمانها و زمين- از روى اختيار يا از روى اجبار- در برابر خداست، پس هر چيزى مطلقاً تسليم خداوند عرش است، پس چرا بايد انسان سركشى كند؟

الف- هنگامى كه يهوديان و مسيحيان منحرف به پيروى از فلاسفه يونان، ادّعا كردند كه خداوند، فرزند دارد، قرآن آن را با استدلال به اين حقيقت كه خضوع آسمانها و زمين در برابر خداوند، آشكارترين دليل بر آفرينش آنها توسّط خدا مى‌باشد و آنها فيوضات بر آمده از سرچشمه ربوبى، چنانكه فلاسفه مى‌انگارند، نيستند نفى كرد. خداوند مى‌فرمايد:

... سُبْحَانَهُ بَلْ لَهُ مَا فِي السَّمَاواتِ وَالْأَرْضِ كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ‌ [1].

«... منزّه است او، بلكه هرچه در آسمانها و زمين است از آن اوست و همه در برابر او خاضع‌اند.»

ب- خداوند مى‌فرمايد: