پ- همچنين خداوند مى‌فرمايد:

إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ... [1].

«مسجدهاى خدا را كسانى عمارت مى‌كنند كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده‌اند و نماز مى‌گزارند و زكات مى‌دهند و جز از خدا نمى‌ترسند...»

اينها همان دوستداران و متولّيان مساجد و حافظان خانه‌هاى خدا و شايسته‌ترين مردم نسبت به آنها هستند، نه كسانى كه تنها ظاهر مسجد را آباد مى‌كنند و عملًا در ويرانى آن مى‌كوشند و مردم را از راه خدا باز مى‌دارند.

ت- نماز نيز شرط دوستى و ولايت مؤمنين نسبت به يكديگر است، (پس از امر به معروف و نهى از منكر) مگرنه اين است كه برپا كردن نماز، شعار ايشان و نماد پرستش آنان است؟ خداوند مى‌فرمايد:

وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضَهُمْ أَولِياءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ... [2].

«مردان و زنان مؤمن ولىّ (يار و ياور) يكديگرند. امر به معروف و نهى از منكر مى‌كنند، و نماز مى‌گزارند، زكات مى‌دهند، از خدا و پيامبرش اطاعت مى‌كنند...»

بدين ترتيب كسى كه از روى عمد، نماز را ترك كند از جرگه مؤمنان بيرون رفته و با منافقان برانگيخته خواهد شد. در حديثى از پيامبر روايت شده است كه:

«نماز خود را تباه نسازيد كه هركس نماز خود را تباه سازد، خداوند او را با قارون‌، فرعون و هامان، محشور خواهد كرد، خداوند آنها را لعنت كند و خوارشان سازد و بر عهده خداست كه اورا با منافقين وارد آتش سازد. پس واى بر كسى كه مراقب نماز خود نباشد. [3]»

ث- نماز به تقواى مؤمنان مى‌افزايد و برپا دارنده آن را از پيروى شهوات باز