الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً... [1].

«مؤمنان، كسانى هستند كه چون نام خدا برده شود خوف بر دلهايشان چيره گردد و چون آيات خدا بر آنان خوانده شود ايمانشان افزون گردد و بر پروردگارشان توكّل مى‌كنند* كسانى كه نماز برپا مى‌كنند و از آنچه روزيشان كرديم انفاق مى‌كنند* اينان همان مؤمنان حقيقى هستند...»

در اين آيات، خداوند سبحان نزديكترين حقايق به روح ايمان را يادآور مى‌شود. حقايقى كه با پيوند مؤمن به خداى خويش در ارتباط است و ياد خدا و توكّل بر او و اقامه نماز به ياد او و همچنين انفاق در راه او و آيات خداوندى، ايمان او را رشد مى‌دهد.

2- خداوند متعال درباره افزايش ايمان هنگام تلاوت آيات قرآنى مى‌فرمايد:

وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُم مَن يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هذِهِ إِيمَاناً فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِيمَاناً وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ‌ [2].

«و چون سوره‌اى نازل شود بعضى مى‌پرسند: اين سوره به ايمان كدام يك از شما افزود؟ آنان كه ايمان آورده‌اند به ايمانشان افزوده و خود شادمانى مى‌كنند.»

3- همچنين آياتى كه درپى مى‌آيد روشن مى‌كنند كه چگونه حقيقت ايمان در ارتباط ميان خدا و بنده تجلّى مى‌يابد. آن پيوند، پيوند عبوديّت و سجود به هنگام ذكر او و زارى به درگاه الهى و انفاق در راه خداست. خداوند سبحان مى‌فرمايد:

إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّداً وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَايَسْتَكْبِرُونَ* تَتَجَافَى‌ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ* فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُم مِن قُرَّةٍ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ‌ [3].

«تنها كسانى به آيات ما ايمان آورده‌اند كه چون آيات ما را بشنوند به سجده بيفتند و پروردگارشان را به پاكى بستايند و سركشى نكنند* از بستر خواب پهلو تهى مى‌كنند، پروردگارشان را با بيم و اميد مى‌خوانند و از آنچه به آنها داده‌ايم انفاق مى‌كنند* و هيچ كسى‌