مى‌سازد و سوخت و انرژى مورد نياز براى صعود به مدارج كمال را در اختيار او مى‌نهد.

خداوند مى‌فرمايد:

وَمِنَ الَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَى‌ أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَاماً مَّحمُوداً [1].

«پاره‌اى از شب را به نماز خواندن زنده بدار. اين نافله خاص تواست. باشد كه پروردگارت‌، تو را به مقامى پسنديده برساند.»

ب- خداوند مى‌فرمايد:

... وَمِنْ آناءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَى‌ [2].

«و در ساعات شب و اول و آخر روز تسبيح گوى شايد خشنود گردى.»

پ- هنگامى كه خداوند تبارك و تعالى رسالت بزرگ خود را بر قلب پيامبر صلى الله عليه و آله نهاد، بر او فرض گرداند تا در شب به عبادت بپردازد و فرمود:

يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ* قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا* نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا* أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا* إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا* إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْأً وَأَقْوَمُ قِيلًا [3].

«اى جامه به خود پيچيده!* شب را، جز كمى، به پا خيز* نيمى از شب را* يا كمى از آن كم كن* يا بر نصف آن بيفزا* و قرآن را با دقّت و تأمّل بخوان* چرا كه ما بزودى سخنى سنگين به تو القا خواهيم كرد* مسلّماً نماز و عبادت شبانه پا بر جاتر و با استقامت‌تر است.»

بندگان برگزيده، صالح و خالص خداوند از پيامبر و اهل‌بيت او پيروى مى‌كنند، زيرا مى‌توان شب زنده‌دارى را از بارزترين ويژگيهاى آنها، بلكه ريشه همه ويژگيهاى خوب آنها دانست.

يك- در حديثى در كتاب زيد زرّاد به نقل از امام صادق عليه السلام آمده است كه: «به امام صادق عليه السلام عرض كردم: ما خوف آن داريم كه مؤمن، تلقّى نشويم. امام عليه السلام فرمود: چرا؟ عرض كردم: به خاطر آنكه ما در ميان خود، كسى را نمى‌يابيم كه برادرش برگزيده‌تر از درهم و دينارش باشد، بلكه درهم و دنيا را برگزيده‌تر از برادر خود