استقبال قرار مى‌گيرد، زيرا دلى كه غرق در گناهان و آثار آن است چگونه مى‌تواند به نور معرفت و ايمان، آبادانى گيرد. خداوند مى‌فرمايد:

وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَى‌ وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ... [1].

«و چيزى مردم را بازنداشت از اين كه وقتى هدايت به سراغشان آمد ايمان بياورند و از پروردگارشان طلب آمرزش كنند، جز اينكه (خيره سرى كردند؛ گويى مى‌خواستند) سرنوشت پيشينيان براى آنان بيايد...»

ت- بهترين وقت استغفار، هنگام سحر است، آنگاه كه طوفان شهوتها و وسوسه‌ها آرام مى‌گيرد و دل با فطرتش خلوت مى‌كند و در گناهان خود، پشيمانى مى‌يابد. اين چنين است كه مؤمنان اين وقت را براى اظهار دلبستگى خود به درگاه الهى برمى‌گزينند. خداوند در توصيف اين عدّه مى‌فرمايد:

وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ‌ [2].

«و به هنگام سحر، استغفار مى‌كنند.»

بدين ترتيب است كه حضرت يعقوب عليه السلام طلب آمرزش براى فرزندان خود را تا سحر به تأخير مى‌انداخت آن گونه كه در حديثى از على بن ابراهيم آمده است كه گفت: آنگاه حضرت يعقوب و خانواده‌اش پس از آنكه پسرانش پيراهن يوسف را آوردند و به چهره او افكندند و او بينايىِ خود را باز يافت از بيابان رفتند. پس به آنها گفت: آيا من به شما نگفتم كه من از سوى خدا به امورى آگاهى دارم كه شما آگاهى نداريد؟ آنها گفتند: اى پدر! براى گناهان ما طلب آمرزش كن كه ما خطا كار بوده‌ايم. آنگاه يعقوب به آنها گفت: من بزودى براى شما طلب آمرزش مى‌كنم كه خداوند، بخشنده و مهربان است‌. آنگاه گفت: يعقوب اين طلب آمرزش را تا سحر به تأخير انداخت، زيرا دعا و استغفار، دراين هنگام اجابت مى‌شود! [3]

ث- به هر ميزانى كه درجه مؤمن اوج مى‌گيرد او بيشتر به انوار قدسىِ پروردگارش‌