ب- در حديثى منقول از امام على عليه السلام رسيده است كه فرمود: حقيقت اسلام همان تسليم است. در كتاب محاسن به نقل از برخى از علماء آمده است كه اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

«امروز، اسلام را گونه‌اى توصيف مى‌كنم كه هيچ كس نه قبل از من و نه پس از من آن را توصيف نكرده و نخواهد كرد، مگر به اين گونه: اسلام همان تسليم، و تسليم همان يقين و يقين همان تصديق و تصديق همان اقرار و اقرار همان عمل، و عمل همان انجام دادن نيك است. مؤمن، دين خود را براساس رأى خود نمى‌گيرد بلكه دين او از سوى خدايش مى‌آيد و او آن را مى‌ستاند. يقين مؤمن در عمل او ديده مى‌شود، و انكار كافر در عمل وى ديده مى‌شود. پس به خدايى كه جان من در يد قدرت اوست سوگند، آنها امر خداى خويش را نشناختند، زيرا انكار كافرين و منافقان به اعمال ناپاك آنها وابسته است. [1]»

ششم- فرمانبرى در جنگ:

الف- قرآن، كتاب آشكار كننده‌اى است كه هيچ گوشه تاريكى را در عالم حقايق، رها نكرده است، مگر آنكه بر آن پرتو فشانده، قرآن بويژه در مورد آنچه به حقايق بزرگى كه به وسيله هوى، هوس، غفلت و شهوت از بينش انسان پنهان مى‌مانند، مانند حقيقت اطاعت و فرمانبرى سخن به ميان مى‌آورد. پس اين اطاعت كه ركن بنيادين ايمان، تلقّى شده است كدام است؟ براى آنكه كسانى در روز قيامت عذر نياورند كه حقيقت اطاعت را درك نكرديم و لذا توفيق آن را نيافتيم. قرآن، مثالهايى برستانده شده از واقعيت بشرى درباره اطاعت را مورد بررسى قرار مى‌دهد؛ مثالهايى كه در اوج واقعيّت و آشكارى قرار دارند، با توجّه به اين مثالها اطاعت در جنگ داخلى، دشوارتر و سخت‌تر مى‌باشد، زيرا جنگ خود سخت است بويژه جنگ با نزديكان، چه، احساسات انسانى، او را از اينگونه جنگ، باز مى‌دارند.