ورزيده و در حقيقت به هيچ چيز ايمان نياورده‌اند. خداوند مى‌فرمايد:

لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ وَمَا مِنْ إِلهٍ إِلَّا إِلهٌ وَاحِدٌ... [1].

«آنها كه گفتند: خداوند، يكى از سه خداست، به يقين كافر شدند؛ معبودى جز معبود يگانه نيست...»

ت- تسليم در برابر خداى يكتا و پرستش او و خضوع در برابر مقام كبريايى او، با تسليم در برابر ديگران و عبادت غير خدا جمع نمى‌شود، زيرا تسليم در برابر خدا يعنى اجراى آنچه او مى‌گويد، و زندگى آدمى زمينه اجراى فرمان دو فرمانده را ندارد و انسان نمى‌تواند دو رهنمود را در زندگى خويش به كارزند و از همين جاست كه اوّلين بُعد ايمان به خدا برائت از شرك است. خداوند مى‌فرمايد:

... قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِي‌ءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ‌ [2].

«... بگو: جز اين نيست كه او خدايى است يكتا و از آنچه با او شريك مى‌سازيد بيزارم.»

ث- اگر خدا مى‌فرمايد خداى را بپرستيد اين سخن، بينش توحيد را در بر دارد و اين كه خدايى نيست جز اللَّه، زيرا اين دقيقاً همان مفهوم عبادت است و بدين ترتيب است كه خداوند گفته پير پيامبران، حضرت نوح عليه السلام را نقل كرده، مى‌فرمايد:

... فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَالَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ‌ [3].

«... گفت: اى قوم من! اللَّه را بپرستيد شما را خدايى جز او نيست من از عذاب روزى بزرگ بر شما بيمناكم.»

ج- همچنين از زبان هود پيامبر عليه السلام مى‌فرمايد:

وَإِلَى‌ عَادٍ أَخَاهُمْ هُوداً قَالَ يَاقَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ... [4].

«و بر قوم عاد برادرشان هود را فرستاديم. گفت: اى قوم من! اللَّه را بپرستيد كه شما را جز او