«آيا آن كس كه به راه خشنودى خدا مى‌رود همانند كسى است كه موجب خشم او مى‌شود...»

اميرالمؤمنين عليه السلام به محمّد بن ابوبكر مى‌نويسند: «اگر مى‌توانى خدايت را در برابر به دست آوردن رضايت احدى از خلايق به خشم نياورى چنين كن، زيرا خداوند عزّ وجلّ جانشين و عوض هر كس مى‌شود و هيچ‌كس جانشين و عوض او نمى‌شود. [1]»

حديث ديگرى از امام باقر عليه السلام رسيده است كه فرمود: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرموده است كه:

«هر كس خشنودىِ مردم را با خشم خدا به كف آورد در حقيقت، ستاينده او نكوهنده او خواهد بود و هر كس، طاعت خدا را به خشم مردم برگزيند، خداوند، دشمنى هر دشمن و حسادت هر حسود و تجاوز هر متجاوزى را از او باز خواهد داشت و خداوند عزّ وجلّ، پشتيبان و ياور او خواهد بود. [2]»

12- امّا كيفر پيروان آنچه خشم الهى را برمى‌انگيزد و آنان كه خشنودى خداوند را نطلبند از آغازين لحظاتى كه پا به عرصه آخرت خواهند گذاشت، آنجا كه فرشتگان با زدن بر پشت و چهره ايشان به استقبالشان خواهند آمد، چيزى جز عذاب نخواهد بود.

خداوند سبحان مى‌فرمايد:

فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ* ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ... [3].

«چگونه‌اند آنگاه كه فرشتگان آنها را مى‌ميرانند و بر صورت و پشتهايشان مى‌زنند؟* اين به كيفر آن است كه از آنچه خدا را به خشم مى‌آورد پيروى مى‌كرده‌اند و از آنچه خشنودش مى‌ساخته كراهت داشته‌اند...»