سيزدهم- از مرگ، پيشى بگيريد.

«اى مردم، خدايى را بپرهيزيد كه اگر گوئيد، مى‌شنود و اگر پنهان داريد، آگاهى مى‌يابد و از مرگى پيشى بگيريد كه اگر از آن بگريزيد، شما را در مى‌يابد و اگر بايستيد، شما را مى‌ستاند و اگر آن را فراموش كنيد شما را فراموش نمى‌كند. [1]»

چهاردهم- آرزومندانى كه به آرزويشان نمى‌رسند.

«الا اى انبوهه‌هاى مردم، تقواى الهى پيشه كنيد كه بسا آرزومندان، به آرزويشان نمى‌رسند، بسا كاخ سازان كه كاخ نشينى را فرصت نمى‌يابند و بسا ثروت اندوزان كه زودش وامى‌نهند، خواسته‌اى كه شايد به باطل فراهم آورده‌اند و حقوق شرعيش را پرداخته‌اند و به حرام به آن دست يافته‌اند و بار گناهش را به دوش مى‌كشند. پس با سنگينى بار باز گردند و غم زده و اندوهگين بر پروردگارشان بار يابند كه اين‌ دنيا و آخرت را يك جا باختن است و زيانى آشكار. [2]»

پانزدهم- مركب‌هاى رام.

«وهش داريد كه قصه تقوا، داستان مركب‌هايى راه دارند كه مهار خويش را يكسره به سوارانشان سپرده‌اند و آرام آرام، آنان را به سوى بهشت و سعادت مطلق به پيش مى‌برند، اين جريان هميشگى حق و باطل است كه هر كدام را اهلى است، اگر باطل قدرت و فرمانروايى بيابد، رويدادى تازه نباشد و سابقه‌اى دراز دارد و اگر حق پيروانى اندك يابد، همواره جايى براى اميدوارى باشد، هر چند كه به ندرت پيش مى‌آيد كه جريانى در روند افولى خود روى به اوج آرد. [3]»