روزهاى گذشته خود در دنيا را به خاطر مى‌آورند، به شاديشان افزوده مى‌شود، زيرا كه خداوند توفيق تقوى را بديشان ارمغان داشت؛ تقوايى كه فوايدى را براى آنها به بار آورد كه قابل شمارش نيست. خداوند مى‌فرمايد:

يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي فَمَنِ اتَّقَى‌ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ‌ [1].

«اى فرزندان آدم! هرگاه پيامبرانى از خود شما بيايند و آيات مرا بر شما بخوانند، كسانى كه پرهيزكارى كنند و به صلاح آيند، بيمى بر آنها نيست و خود غمگين نمى‌شوند.»

2- در وجدان بشر، عشق عميقى به برترى وجود دارد. و در جنگ پرهيزكاران و فاسقان، سرانجام عرصه از آن پرهيزكاران مى‌شود (اگرچه كافران آنها را در دنيا مسخره مى‌كردند ولى آيا دنيا همه چيز شمرده مى‌شود؟ هرگز دنيا چيزى جز كالا نيست؛ كالايى كه تنها كافران را مى‌آرايد). خداوند مى‌فرمايد:

زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ اتَّقَوا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ‌ [2].

«براى كافران زندگى اين جهانى آراسته شده است و مؤمنان را به ريشخند مى‌گيرند. آنان كه از خدا مى‌ترسند در روز قيامت بر فراز كافران هستند وخدا هركس را كه بخواهد بى‌حساب روزى مى‌دهد.»

3- پرهيزكاران، به شوق رسيدن به نعمتهاى جاودان از شهوتهاى زودگذر، دورى مى‌كنند؛ به شوق بهشتهايى كه از زير آنها نهرها روان است. و اين همان بهشتى است كه نزد خداوند براى آنها مهيّا شده است. خداوند مى‌فرمايد:

... لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ... [3].

«... براى آنان كه پرهيزكارى پيشه كنند در نزد پروردگارشان بهشتهايى است كه نهرها