الهى در طعام، خود از مظاهر تقوى در رفتار است. پس نبايد آنچه را خدا حلال كرده، حرام كرد و نبايد محرّمات و پليدها را خورد.

پس كسى كه حلال خدا را بر خويش حرام سازد در حقيقت از تقوى فاصله گرفته است، همچون كسى كه تجاوز كند و مال پليد و حرام بخورَد. خداوند مى‌فرمايد:

يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَاتُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَايُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ* وَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّباً وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ‌ [1].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! چيزهاى پاكيزه‌اى را كه خدا بر شما حلال كرده است، حرام نكنيد و از حدّ در نگذريد كه خدا تجاوز كنندگان را دوست ندارد* از چيزهاى حلال و پاكيزه‌اى كه خدا به شما روزى داده است بخوريد و از خدايى كه به او ايمان آورده‌ايد بترسيد.»

2- خداوند برخى از طيّبات را براى بنى‌اسرائيل، حرام كرد و عيساى پيامبر را فرستاد تا آنها را براى آنان حلال كند. خداوند فرمود (در حالى كه آنها را به تقوى و در پيش گرفتن حكم جديد دستور مى‌دهد):

وَمُصَدِّقاً لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ وَجِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِن رَبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ‌ [2].

«توراتِ حاضر را تصديق مى‌كنم و پاره‌اى از چيزهايى را كه بر شما حرام شده حلال مى‌كنم.

با نشانى از پروردگارتان نزد شما آمده‌ام. از خداى بترسيد و از من اطاعت كنيد.»

3- بدين ترتيب استفاده از خوراك، سوخت و جانمايه، عمل صالح است و اگر مؤمن از آن خوراك بخورد، گناهى بر او نيست به شرط آنكه خدا را با ايمان و عمل صالح بپرهيزد و نيز نيكوكارى را از ياد نبرد. خداوند سبحان مى‌فرمايد:

لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِيَما طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوْا وَآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوْا وَآمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوْا وَأَحْسَنُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ‌ [3].