مى‌باشند، در زمينه‌هاى گوناگون زندگى باز مى‌تابانند. گاهى اين سخن به صورتى فراگير به ميان مى‌آيد و گاهى نيز به گونه‌اى پراكنده و به مناسبتهاى مختلف از آن بحث مى‌شود كه در هر صورت مصاديق حقيقى تقوى‌ را نشان مى‌دهد.

1- در آغاز سوره بقره، قرآن كريم، صفات متّقين را براى ما بيان مى‌كند؛ يعنى فشرده همان صفاتى كه بعداً آيات اين سوره آنها را به تفصيل مى‌آورند و با ژرف انديشى دراين صفات، چهره والاى آنها شكلى سامان يافته پيدا مى‌كند. خداوند مى‌فرمايد:

الم* ذلِكَ الْكِتَابُ لَارَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ* الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ* وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُ نْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُ نْزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِا لْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ‌ [1].

«الف، لام، ميم* اين است همان كتابى كه در آن هيچ شكّى نيست، پرهيزكاران را راهنماست* آنان كه به غيب ايمان مى‌آورند و نماز مى‌گزارند و از آنچه روزيشان داده‌ايم انفاق مى‌كنند* و آنان كه به آنچه بر تو و بر پيامبران پيش از تو نازل شده است، ايمان مى‌آورند و به آخرت يقين دارند.»

بدين ترتيب تقوى، ايمان و عمل است، ايمان به غيب كه در نماز و انفاق تجلّى پيدا مى‌كند، (زيرا نماز، سمبل پرستش است و انفاق، سنبل بخشش و آن نمونه پيوند با ديگران است و يا به ديگر سخن، نماز پيوند بنده است با خدا و انفاق پيوند اوست با مردم).

اگر در ديگر صفات پرهيزكاران، تأملّ كنيد مى‌بينيد كه اينها همه از اين صفت اصلى برمى‌خيزند.

2- در ميانه اين سوره، خداوند متعال صفت متّقين را به تفصيل بيان مى‌كند و مى‌فرمايد:

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَومِ الآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى‌ حُبِّهِ ذَوي الْقُرْبَى‌ وَالْيَتَامَى‌ وَالْمَسَاكِينَ‌