... وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ‌ [1].

«... و رحمت من همه چيز را در برمى‌گيرد، آن را براى كسانى كه پرهيزكارى مى‌كنند و زكات مى‌دهند و به آيات ما ايمان مى‌آورند مقرّر خواهم داشت.»

3- تقوى جامه‌اى است كه آدمى خود را با آن از خطرها حفظ مى‌كند. كسى كه خويش را از ويروس حفظ كند، بيمار نمى‌شود و كسى كه از تجاوز خوددارى كند، به او تجاوز نمى‌شود و كسى كه زشتكارى را كنار نهد، زيانى بدو نمى‌رسد و به همين سبب خداوند مى‌فرمايد:

يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاساً يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَرِيشاً وَلِبَاسُ التَّقْوَى‌ ذلِكَ خَيْرٌ ذلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ‌ [2].

«اى فرزندان آدم! لباسى براى شما فرستاديم كه اندام شما را مى‌پوشاند و مايه زينت شماست، امّا لباس پرهيزكارى بهتر است. اينها (همه) از آيات خداست، تا متذكّر شوند.»

كسى كه اسراف نمى‌كند و ستم در پيش نمى‌گيرد و از تجاوز، خوددارى مى‌كند و از اعمال زشت و گناهان، خويشتن دارى مى‌كند در واقع از سرانجام همه اين بديها خويش را حفظ كرده است و اين همان بزرگترين فايده‌هاى تقوى در دنياست.

4- از نمونه‌هاى اين جامه همان چيزى است كه قرآن ما را در برخورد با يتيمان بدان يادآور مى‌شود، پس كسى كه بديشان نيكى كند در صورت مردن از سرنوشت فرزندان خويش، هراسى ندارد و اين سان است كه تقوى، فرزندان ايشان را حفظ مى‌كند، زيرا جامه و دژى است نگهدارنده، (در حالى كه كسى كه به يتيمان، پناه نمى‌دهد خوف آن دارد كه يتيمان خودش، به تباهى رسند) خداوند مى‌فرمايد:

وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافاً خَافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَلْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيداً [3].