ببندد. كسانى كه در اجراى احكام الهى سستى مى‌كنند و بهانه تراشى مى‌كنند و اجراى اين اوامر را به تأخير مى‌اندازند در درجه پائينى از ايمان، قرار دارند. همچون بنى‌اسرائيل كه وقتى پيامبرشان موسى عليه السلام بديشان دستور دارد كه گاو را سر ببرند، سؤالهايى را طرح كردند كه نشانگر ترديد و ضعف ايمان آنها بود و بدين ترتيب شتاب در عمل صالح و كار نيكو و سبقت گرفتن در اعمال خير، خود، دليل صداقت مؤمن و ريشه دواندن ايمان در دل اوست، در حالى كه كندى در اجراى اين اوامر، دليل ضعف تسليم او خواهد بود. خداوند متعال مى‌فرمايد:

وَإِذْ قَالَ مُوسَى‌ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تَذْبَحُوا بَقَرَةً قَالُوا أَتَتَّخِذُنَا هُزُواً قَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ* قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَنَا مَا هِيَ قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَافَارِضٌ وَلَا بِكْرٌ عَوَانُ بَيْنَ ذلِكَ فَافْعَلُوا مَا تُؤْمَرُونَ* قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَنَا مَا لَوْنُهَا قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ صَفْرَاءُ فَاقِعٌ لَوْنُهَا تَسُرُّ النَّاظِرِينَ* قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَنَا مَا هِيَ إِنَّ الْبَقَرَ تَشَابَهَ عَلَيْنَا وَإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ لَمُهْتَدُونَ* قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَاذَلُولٌ تُثِيرُ الْأَرْضَ وَلَا تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لَاشِيَةَ فِيهَا قَالُوا الْآنَ جَئْتَ بِالْحَقِّ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُوا يَفْعَلُونَ‌ [1].

«وبه ياد آريد آن هنگام را كه موسى به قوم خود گفت: خدا فرمان مى‌دهد كه گاوى را بكشيد. گفتند: آياما را به ريشخند مى‌گيرى‌؟ گفت: به خدا پناه مى‌برم اگر از نادانان باشم* گفتند: براى ما پروردگارت را بخوان تا بيان كند كه آن چگونه گاوى است‌؟ گفت: مى‌گويد: گاوى است نه سخت پير و از كار افتاده، نه جوان و كار ناكرده، ميانسال. اكنون بكنيد آنچه شما را مى‌فرمايند* گفتند: براى ما پروردگارت را بخوان تا بگويد كه رنگ آن چيست‌؟ گفت: مى‌گويد: گاوى است به رنگ زرد يكدست كه رنگش بينندگان را شادمان مى‌سازد* گفتند: براى ما پروردگارت را بخوان تا بگويد آن چگونه گاوى است‌؟ كه آن گاو بر ما مشتبه شده است و اگر خدا بخواهد ما بدان راه مى‌يابيم* گفت: (خداوند) مى‌فرمايد: گاوى است كه نه براى شخم زدن رام شده و نه براى زراعت آبكشى مى‌كند، از هر عيبى بر كنار است و حتّى هيچ گونه رنگ ديگرى در آن نيست. گفتند: اكنون حق را آوردى، سپس آن را سر بريدند، هر چند نزديك بود كه از آن كار سرباز زنند.»