وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ‌ [1].

«و به ياد آريد آن زمان را كه با شما پيمان بستيم و كوه طور را بر فراز سرتان بداشتيم. آنچه را كه به شما داده‌ايم با اطمينان بگيريد و آنچه را كه در آن است به خاطر بسپاريد باشد كه پرهيزكار شويد.»

5- تسليم در برابر خداوند سبحان، شرط اساسى هدايت به سوى حق است و اين آيات، پس از بيان شرايط منفى قرار گرفته بر سر راه اين ارزش، آن را مورد تأكيد قرار مى‌دهد و شرايط مثبت اين ارزش را بيان مى‌دارد.

هنگامى كه قلب از حجابهاى گمراهى همچون هواى نفسانى، تعصّب، تمايلات، پندارها، و نهايتاً از نژادپرستى و همه گردنه‌هايى كه بر سر راه هدايت قرار دارد، پاك مى‌شود، آيات قرآن مجيد، براى كسى كه آن را چنانكه بايد تلاوت مى‌كند سود مى‌رساند، زيرا او آيات را مى‌خواند تا در برابر آنها تسليم گردد و پيرامونشان به تأمّل و تفكّر پردازد و اين چنين سطح دريافت خود از آنها را فزونى بخشد و در اجراى آنها عزم راسخ كند، فقط در اينجاست كه ايمان حقيقى، تجلّى مى‌يابد و معتقدان حقيقىِ كتاب از كسانى كه ترديد در دل دارند جدامى گردند.

خداوند سبحان مى‌فرمايد:

الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ‌ [2].

«كسانى كه كتابشان داده‌ايم و آن چنان كه سزاوار است آن را مى‌خوانند، مؤمنان به آن هستند و آنان كه به آن ايمان ندارند، زيانكاران هستند.»

حديثى كه در زير مى‌آيد تسليم را «دستاويز استوار» يا «العروةالوثقى» مى‌نامد.