وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ... [1].

«در راه خداوند چنان كه بايد جهاد كنيد...»

3- خداوند مى‌فرمايد:

إِنَّ هذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ* فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ‌ [2].

«اين مطلب حق (منتهاى) يقين است* پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.»

4- خداوند مى‌فرمايد:

يَوْمَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ... [3].

«آن روز كه خدا جزايشان را به تمامى بدهد...»

5- شايد مفهوم اين آيه نيز چنين باشد:

هُنَالِكَ الْوَلَايَةُ للَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَوَاباً وَخَيْرٌ عُقْباً [4].

«در آنجا ثابت شد كه حق ولايت (منتهاى ولايت و قدرت) از آن خداوند است. اوست كه برترين ثواب، و بهترين عاقبت را (براى مطيعان) دارد.»

مشروط بر آن كه حق صفت ولايت باشد.

ت- حقّ، به معناى مالكيّت:

گاهى حق به معناى داشتن چيزى يا برخوردارى از نوعى سلطه بر چيزى به نسبتى معيّن است كه وحى و عقل آن را روشن مى‌كند.

پس آدمى برخود، عملكرد و مال خويش مسلّط است و طبيعت براساس سنّت الهى در اختيار اوست.

1- خداوند سبحان براى دَيْن احكامى قرار داده كه از جمله آن نوشته و ثبت شدن‌