بيست- هركه از حق پيروى كند خدا او را هدايت مى‌كند:

كسى كه ايمان آورد و از حق پيروى كند خدا او را به حقايقى مى‌رساند كه مردم در آنها با هم اختلاف دارند. خداوند مى‌فرمايد:

... فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ... [1].

«... و خدا مؤمنان را به اراده خود در آن حقيقتى كه اختلاف مى‌كردند راه نمود.»

بيست و يك- ابعاد واژه حق:

حق چيست؟

در منطق قرآن كريم، حق همان چيزى است كه در برابر باطل قرار مى‌گيرد، باطل نيز به هرگونه پندار و گمان و دروغى گفته مى‌شود.

پس خدا همان حق است، و اوست خداى حق و اوست مولاى حق، خداوند آسمانها و زمين را بر پايه حق آفريده است، رسالتهاى الهى نيز حق هستند و پيامبران خدا، به حق آمده‌اند، و آنچه آدمى براساس سنّت الهى مالك آن است حقّ اوست و آنچه را مالك نيست حقى در آن ندارد.

در آنچه مى‌آيد كرانه‌هاى مفهوم حق را در آيات قرآنى بر حسب جايگاه اين واژه در قرآن، الهام مى‌گيريم.

آياتى كه اين بينش‌ها را از آنها فراستانديم، اينكه خدا همان حق است و آسمانها و زمين را بر پايه حق آفريده است و اوست كه حق را نازل كرده و پيامبرانش به حق آمده‌اند. همه اين بينشها را در اينجا از نو بيان نخواهيم كرد، بل به بصيرتهايى بسنده مى‌كنيم كه تاكنون متعرّض آنها نشده‌ايم. اين روند از مفهوم حق كه مخالف با دروغ و پندار است آغاز مى‌شود و با حقّ شخصى پايان مى‌پذيرد و از مفهوم تعبير خواب و حقيقت كامل، گذر مى‌كند: