8- كافران به وسيله باطل مجادله مى‌كنند (با سخنان خود، باطل را مى‌آرايند و سخن گفتن پيرامون آن را تكرار مى‌كنند و به تبليغ آن برمى‌خيزند)، اينها همه براى كوبيدن حق است (بدين ترتيب هدف از بسيارى از فرهنگها، توجيه كفر، شرك و تلاش در كوبيدن حقّ است) ولى خدا در كمين ايشان است تا در وقت مناسب، گريبانشان را بگيرد. خداوند مى‌فرمايد:

... وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ... [1].

«... و براى محو حق به مجادله باطل دست زدند؛ امّا من آنها را گرفتم (و سخت مجازات كردم)...»

9- خداوند مى‌فرمايد:

... وَيُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ... [2].

«... امّا كافران همواره مجادله به باطل مى‌كنند، تا (به گمان خود،) حق را بوسيله آن از ميان بردارند...»

به عنوان نمونه، ادّعاى آنها در اينكه پيامبران، افسونگر يا ديوانه‌اند و يا مى‌خواهند مردم را از شهرهاى خود بيرون كنند از اين جمله است.

10- خداوند به هنگام اختلاف، به حق داورى مى‌كند، خواه در دنيا (از طريق رسالت يا پيامبرانش) ويا در آخرت (به هنگام رويارويى با حقايق)، امّا كافران، حقى را نمى‌شناسند تا براساس آن داورى كنند. خداوند مى‌فرمايد:

وَاللَّهُ يَقْضِي بِالْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَايَقْضُونَ بِشَيْ‌ءٍ... [3].

«خداوند به حق داورى مى‌كند، و معبودهايى را كه غير از او مى‌خوانند هيچ گونه داورى ندارند...»

11- بدين ترتيب هنگامى كه امر الهى (در دنيا به وقت فرود آمدن عذاب خانمان برانداز و در آخرت هنگام برپايى رستخيز) ظهور كند خداوند در آنچه مردم با هم‌