إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ* خَالِدِينَ فَيهَا وَعْدَ اللَّهِ حَقّاً وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‌ [1].

«نصيب آنان كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند، باغهاى پر نعمت بهشت است* در آنجا جاويدانند وعده خدا حق است. او پيروزمند و حكيم است.»

دوازده- حق بر بشر چيره مى‌شود:

1- از جلوه‌هاى حق، آن است كه باطل را به شكست مى‌كشاند و هيچ‌كس نمى‌تواند در برابر آن به پايدارى برخيزد و آن را به ناتوانى كشد، پس ناگزير بايد بدان ايمان آورد. خداوند مى‌فرمايد:

وَيَسْتَنْبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ قُلْ إِي وَرَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ‌ [2].

«از تو خبر مى‌گيرند كه آيا حق است‌؟ بگو: آرى؛ سوگند به پروردگارم كه حق است و شما را ياراى فرار از آن نيست.»

2- حق وقتى آشكارا نمايان مى‌شود كه آدمى در برابر خدايش ايستد. در آنجا كه اعتراف به خدا از او گرفته مى‌شود؛ اعترافى كه اگر پيشتر كرده بود، سود فراوانى براى او داشت.

خداوند مى‌فرمايد:

وَلَوْ تَرَى‌ إِذْ وُقِفُوا عَلَى‌ رَبِّهِمْ قَالَ أَلَيْسَ هذَا بِالْحَقِّ قَالُوا بَلَى‌ وَرَبِّنَا... [3].

«و اگر ببينى آن هنگام را كه در برابر پروردگارشان ايستاده‌اند، خدا مى‌گويد: آيا اين حق نيست‌؟ گويند:

آرى، سوگند به پروردگارمان. حق است...»

3- يك بار ديگر هنگامى كه به آتش جهنّم عرضه مى‌شوند، لحظاتى پيش از درآمدن به آتش بدان اعتراف مى‌كنند، ليكن اعترافى بى‌فايده. خداوند مى‌فرمايد:

وَيَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَلَيْسَ هذَا بِالْحَقِّ... [4].