للَّهِ قُلْ فَأَنَّى‌ تُسْحَرُونَ* بَلْ أَتَيْنَاهُم بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ‌ [1].

«بگو: اگر مى‌دانيد، ملكوت همه چيزها به دست كيست‌؟ كيست آن كه به همه كس پناه دهد و كسى را از او پناه نيست‌؟* خواهند گفت: خدا. بگو: پس چرا فريب مى‌خوريد؟* نه، ما بر ايشان سخن راست فرستاديم و آنان دروغ مى‌گويند.»

10- آيات قرآنى براى نفى فرهنگهاى جاهلى و تبديل آنها به بينشهايى بر حق در نيكوترين بيان، فروفرستاده شده‌اند. خداوند مى‌فرمايد:

وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيراً [2].

«هيچ مثلى براى تو نياورند مگر آن كه پاسخش را به راستى و در نيكوترين بيان بياوريم.»

دراين كه قرآن اندك اندك فروفرستاده شده نه يكباره، حكمتى نهفته است- چنانكه از سياق آيات قرآنى پيداست- در واقع با اين شيوه، انديشه جاهلى اندك اندك و گام به گام به بينشهاى الهى بدل شد.

11- خداوند سبحان داناى نهانى‌هاست، و لذا حق را مى‌آورد و باطل را از ميان مى‌برد تا كلمه حق در اوج قرار گيرد. خداوند مى‌فرمايد:

قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِ عَلَّامُ الْغُيُوبِ‌ [3].

«بگو: پروردگار من الهام‌بخش سخن حق است. داناى غيبهاست.»

12- مادامى كه حق از سوى خداوند است پس در آنچه از سوى خداوند متعال نازل شده ترديد روا نيست. خداوند مى‌فرمايد:

الْحَقُّ مِن رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ‌ [4].

«آنچه از جانب خدا بر تو نازل شده، حق همان است؛ ترديد نكن.»

13- مادامى كه حق از سوى خداست ناگزير بايد با آن بيم داد. خداوند مى‌فرمايد: