خداست اعمّ از آب دادن بديشان و آباد كردن مسجد، ولى كافران و منافقان نبايد اين كار را ابزار طغيان خويش سازند، زيرا كه ايمان به خدا و پيامبر وجهاد در راه خدا بالاتر از اينهاست.

خداوند مى‌فرمايد:

(أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَايَسْتَوُونَ عِندَ اللَّهِ وَاللَّهُ لَايَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ* الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدَوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ وَأُولئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ) [1]

«آيا آب دادن به حاجيان و عمارت مسجدالحرام را با ايمان به خدا و روز قيامت وجهاد در راه خدا برابر مى‌دانيد؟ نه، نزد خدا برابر نيستند و خدا ستمكاران را هدايت نمى‌كند. آنان كه ايمان آوردند و مهاجرت كردند و در راه خدا به مال و جان خويش جهاد كردند، در نزد خدا درجتى عظيمتر دارند و كاميافتگانند.»

بدين سان خداوند فضيلت خدمت به حاجيان را بيان مى‌دارد ولى بر حذر مى‌دارد كه مبادا اين كار بر ايمان حقيقى برترى داده شود.