دَخَلْتُم بِهِنَّ فَإِن لَمْ تَكُونُوا دَخَلْتُم بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ وَحَلَائِلُ أَبْنَائِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلَابِكُمْ وَأَن تَجْمَعُوا بَيْنَ الْأُخْتَيْنِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُوراً رَحِيماً) [1]

«زن پدر را نبايد به نكاح درآوريد (بعداز نزول اين حكم) مگر آنچه از اين پيش (در زمان جاهليت) كرده‌ايد، كه خداوند از آن درگذشت، زيرا كارى است زشت ومبغوض خدا وعملى بس قبيح است.

حرام شد بر شما (ازدواج با) مادرانتان، ودخترانتان، وخواهرانتان، وعمه‌هايتان، وخاله‌هايتان، ودختران برادر، ودختران خواهر، ومادران رضاعى، وخواهران رضاعى، ومادران زنانتان، ودختران زنانتان كه در دامن شما تربيت شده‌اند، اگر با آن زنان همبستر شده‌ايد، ولى اگر با آنان همبستر نشده‌ايد (وطلاق دهيد) باكى نيست بر شما (كه با دختران آنان ازدواج كنيد) ونيز (حرام شد بر شما ازدواج با) زن فرزندان صلبى (نه زن پسر خوانده) شما ونيز حرام شد جمع ميان دو خواهر (يعنى كه در يك وقت هر دو را به زنى گيرند) مگر آنچه پيش از نزول اين حكم (در عصر جاهليت) اتفاق افتاده است، كه خدا از آن درگذشت، زيرا خداوند در حق بندگان بخشنده ومهربان است.»

حديث شريف:

1- از ابو جعفر عليه السلام نقل است كه فرمود: «.. هرگاه مردى با زنى بحلال ازدواج كرد اين زن بر پدر وپسر آن مرد حلال نگردد.» [2]