اين پيمانها، دولت مربوطه را نسبت به حيات اسيران و حمايت آنان از خطرات و اذيّت و آزار مردم، مسؤول مى‌شناسد و استفاده از آنان را در كارهاى نظامى ممنوع مى‌داند ولى اجازه مى‌دهد كه در امور غيرنظامى آنان را مجبور به كار سازند. همچنين اين پيمانها باز گرداندن اسيران را به كشورشان بعداز ختم جنگ، لازم و واجب مى‌شمارد.

براساس مفاد اين قراردادها، صليب سرخ جهانى و كشورهاى بيطرف، بين دو طرف جنگ در مسايل اسيران ميانجى هستند. بندهاى ديگرى نيز دراين پيمانها وجود دارد كه از ذكر آنها صرف نظر مى‌كنيم، و اگر دولت اسلامى اين قراردادها را امضا كرده باشد، ملزم به اجراى آن مى‌باشد. [1]

8- دولت اسلامى در صورتى اين معاهدات را امضا مى‌كند كه داراى مصالح عاليه‌اى باشد از قبيل: حمايت از اسيران مسلمان در نزد دشمن يا حفظ اعتبار اسلام و مسلمانان در جهان يا مصالح ديگر.

9- جنگجويان مسلمان، شهدا و مردگان خود را دفن مى‌كنند، نه كشته‌هاى دشمن را، و در صورت اشتباه بايد از امارات و علائم مفيد اطمينان كمك بگيرند، و در صورتيكه اماره‌اى وجود نداشته باشد، همه دفن مى‌شوند.