و رسولش دوستى كنند، هرچند پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشاوندان‌شان باشند، آنان كسانى هستند كه خدا، ايمان را بر صفحه دلهاى‌شان نوشته، و با روحى از ناحيه خودش آنها آنها را تقويت فرموده، و آنها را در باغهايى از بهشت وارد مى‌كند كه نهرها از زير درختانش جارى است، جاويدانه در آن مى‌مانند. خدا از آنها خوشنود است و آنان نيز از خدا خوشنودند. آنها حزب اللَّه‌اند بدانيد حزب اللَّه رستگارانند.»

بدين ترتيب وابستگى به خط مكتب، مستلزم اين است كه دل بايد از همه انواع وابستگى‌هاى ديگر، حتّى وابستگى خانوادگى معارض با ولايت خداوند، پاك شود.

قرآن كريم از دوستى و مودّت با دشمنان خدا و رسول منع كرده است، زيرا آنان به حق و حقيقت، كفر ورزيدند و مؤمنين را از سرزمين‌شان اخراج كردند. و دشمن تو همان كسى است كه مخالف ارزشها و منافع تو باشد. خداوند مى‌فرمايد:

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوْا بِمَا جَاءَكُم مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِن كُنتُم خَرَجْتُمْ جِهَاداً فِي سَبِيلي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنتُمْ وَمَن يَفْعَلْهُ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ) [1].

«اى كسانيكه ايمان آورده‌ايد! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگيريد شما نسبت به آنان اظهار محبّت مى‌كنيد، در حاليكه آنان به آنچه از حق براى شما آمده كافر شده‌اند، و رسول اللَّه و شما را بخاطر ايمان به خداوندى كه پروردگار همه شماست از شهر و ديارتان بيرون مى‌رانند. اگر شما براى جهاد در راه من و جلب خوشنوديم هجرت كرده‌ايد با آنان پيوند دوستى بر قرار نسازيد. شما مخفيانه با آنها رابطه دوستى بر قرار مى‌كنيد در حاليكه من به آنچه پنهان يا آشكار مى‌سازيد از همه‌