4- مردار و مرده‌

قرآن كريم:

(قُل لَاأَجِدُ فِي مَاأُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّماً عَلَى‌ طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ) [1]

«در آنچه بر من وحى شده، هيچ غذاى حرامى نمى‌يابم به جز اينكه مردار باشد يا خونى كه بيرون ريخته يا گوشت خوك كه اينها همه پليدند.»

حديث شريف:

1- ابراهيم بن ميمون مى‌گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم درباره مردى كه لباس او بر روى جنازه ميّت افتاده است. فرمود:

«إن غُسِّل الميّت فلا تغسل ما أصاب ثوبك منه، وإن كان لم يُغْسل فاغسل ما أصاب ثوبك منه» [2]

، يعني إذا برد الميّت.

«اگر ميّت غسل داده شده است، لباست را نشوى و اگر غسل داده نشده پس آن مقدار از لباست را كه بر جنازه افتاده بشوى»، يعنى در آن‌