مقدّمه‌

خداوند متعال مى‌فرمايد:

(وَيَسْأَ لُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى‌ يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ) [1]

«و از تو درباره حيض سؤال مى‌كنند، بگو: چيز زيانبار و آلوده‌اى است. از اين رو در حالت قاعدگى، از زنان كناره‌گيرى كنيد، و با آنها نزديكى ننمائيد، تا پاك شوند. و هنگامى كه پاك شدند، از طريقى كه خدا به شما فرمان داده با آنها آميزش كنيد. خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و پاكان را (نيز) دوست دارد.»

حالت قاعدگى يك حالت غير طبيعى است كه در هر ماه براى زنان عارض مى‌شود و در گذشته بين مردم پيرامون اين عادت اختلاف و مجادله وجود داشته، و خونى كه از زن مى‌ريخته باعث نفرت و اشمئزاز افراد مى‌شده است، و هنگاميكه پروردگار ما آميزش جنسى را دراين حالت حرام كرد، حكم طهارت و پاكى را به عنوان‌