تا تغيير آن از بين برود.

2- آبى كه تغيير يافته، بعداز برطرف شدن تغيير، به صرف متّصل شدن باآب كُرّ يا جارى وبعداز كمترين‌اختلاط بين‌آن‌دو، پاك مى‌شود.

3- اگر تغيير آب، خود به خود از بين برود، بنابر احتياط واجب تا زمانى كه به آب طاهر كننده، متّصل نشده، بايد از آن اجتناب شود.

راههاى ثابت شدن نجاست و طهارت و كُرّ بودن‌

حديث شريف:

عمّار بن موسى ساباطى از امام صادق عليه السلام پرسيد درباره مردى كه در ظرفش، موش مى‌يابد در حاليكه قبلًا چند بار از آن ظرف وضو گرفته يا غسل كرده يا لباسش را با آن شسته است و اين در زمانى است كه لاشه موش هم متلاشى شده است. امام عليه السلام فرمود:

«اگر موش را در ظرف، قبل‌از غسل كردن و وضو گرفتن و لباس شستن ديده، سپس بعداز ديدن آن، اين كارها را انجام داده باشد بر او است كه لباسش و هر چيزى را كه آن آب به آن رسيده بشويد و وضو و نماز را اعاده كند، امّا اگر بعداز فراغت و انجام دادن اين اعمال، موش را ديده باشد، نبايد از آن آب استفاده كند و چيزى بر او نيست، زيرا او نمى‌داند كه موش كى در ظرف افتاده است.»

سپس فرمود: «شايد موش در همان ساعت و لحظه‌اى كه آن را ديده است، در ظرف افتاده باشد.» [1]