آب بركه نيز نجس مى‌شود، و همچنين هر آبى كه به وسيله برخورد با عين نجاست، نجس شده و تغيير يافته، اگر به آب كثير برسد و يكى از اوصاف آن را طبق اوصاف عين نجاست تغيير دهد، آن را نجس مى‌گرداند.

5- آب رنگى‌اى كه نجس شده، اگر به آب كثير برسد ولى رنگ آب كثير را به غير رنگ نجاست تغيير دهد، آن را نجس نمى‌گرداند مگر اينكه تغيير به قدرى باشد كه آب كثير از آب مطلق بودن خارج شود.

6- اگر در آب كثيرى، به طور مثال، خون و مقدارى جوهر قرمز ريخته شود و رنگ آب به وسيله خون و جوهر عوض شود، چنانچه مقدار خون به تنهايى براى تغيير دادن رنگ آب كافى باشد، آب نجس مى‌شود و گرنه پاك است.

7- اگر بركه آب، بوى گنديده داشته باشد و مردارى نيز در آن بيفتد و مدّتى در آن بماند به گونه‌اى كه اگر آب بركه، بو نمى‌داد، دراين مدّت، لاشه بوى آن را تغيير مى‌داد، دراين صورت آب بركه نجس محسوب مى‌شود، زيرا ظاهر روايات، بر شرط دانستن تغيير حقيقى و واقعى دلالت دارد، و ظهور و بروز تغيير، شرط نيست.

8- اگر مردار در آب كثير بيفتد ولى سرماى شديد يا شور بودن آب يا هر پديده ديگر، مانع از تأثير مردار در اوصاف آب شود به گونه‌اى كه اگر اين پديده مانع نمى‌شد، وجود مردار، آب را تغيير مى‌داد، دراين صورت، حكم بر طهارت آب مى‌شود زيرا تغيير، حاصل نشده است.

9- اگر ويژگيهاى خاص عين نجس، از آن سلب شود، مثلًا