اسم الکتاب : احكام مطهرات و نجاسات المؤلف : مدرسى، سيد محمد تقى الجزء : 1 صفحة : 41
آن را يك آب نمىدانند. امّا اگر آب قليل بر روى زمين به آهستگى
جريان داشته باشد و پائين آن به نجاست برسد، بالاى آن نيز نجس مىشود زيرا هر دو
قسمت يك آب محسوب مىشود.
2- آب قليلى كه براى برطرف كردن عين نجاست، روى چيز نجس ريخته
مىشود، و سپس از آن جدا مىگردد (كه به آن غُساله گفته مىشود) نجس است، حتّى از
آبى كه بعداز برطرف شدن عين نجاست و قبلاز پاك شدن آن از آن جدا مىشود بايد
اجتناب شود.
امّا قطراتى كه حامل عين نجاست نمىباشد و در هنگام شستن ترشّح پيدا
مىكند، اقوى اين است كه پاك مىباشد اگرچه احتياط ايجاب مىكند كه از آن هم
اجتناب شود.
3- آبى كه در لباس بعداز فشار دادن آن يا در ظرف بعداز شستن و دور
ريختن غُساله آن، باقى مىماند، بنابر اقوى پاك است.
4- اگر از آبىكه با آن بعداز قضاىحاجت، مخرج ادرار يا مدفوع شسته
مىشود، قطراتى ترشّح كند و به بدن يا لباس برسد يا لباس بر روى آن بيفتد، اشكال
ندارد و شستن بدن يا لباس از آن واجب نيست. امّا نبايد در طاهر كردن چيز نجس ديگر
يا وضو و غسل كردن، از اين آب استفاده شود.
آب مضاف
حديث شريف:
1- ابوبصير از امام صادق عليه السلام سؤال مىكند كه آيا شخص
مىتواند با شيرى كه همراه دارد وضو بگيرد؟ فرمود:
اسم الکتاب : احكام مطهرات و نجاسات المؤلف : مدرسى، سيد محمد تقى الجزء : 1 صفحة : 41