است، اجتناب از آن به خاطر وجود اثر نجاست در آن لازم است ولى اگر به طور يقين بدانيم كه اثر نجس از بين رفته است، اجتناب از آن لازم نيست و لذا از شرايط سرايت نجاست، وجود رطوبت ذكر شده است.

از جهت ديگر خداوند در عالم آفرينش، نظام خاصّى براى تطهير وضع كرده است، پس آب خود، خود را تطهير مى‌كند. نيز خاك خود، خود را پاك مى‌كند، همچنين خورشيد، تحوّلات شيميايى و غيره پاك كننده چيزهاى ديگر هستند و حتّى به جهت آن نظام الهى‌اى كه در خلقت نهفته است، مرور زمان نيز مى‌تواند به پاك شدن اشيا منجرّ شود. از همين رو است كه قاعده عمومى و كلّى در مورد طهارت و نجاست اين است كه: طبيعت پيرامون ما پاك است مگر در صورتيكه علم به ناپاكى آن پيدا شود. مضمون اين قاعده در حديث چنين آمده است:

«كلّ شيْ‌ءٍ نَظِيف حَتّى‌ تَعْلَمَ أنَّهُ قذر»

. «هر چيز پاك است تا اينكه علم پيدا كنى كه آن نجس و آلوده است.»

طهارت و پاكى در حديث شريف‌

درباره اهمّيت پاكيزگى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله فرمود:

«تنظَّفُوا بِكُلِّ مَا اسْتَطَعْتُمْ؛ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالى‌ بَنَى الْإِسْلَامَ عَلَى النَّظَافَةِ، وَلَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا نَظِيفٌ» [1]

. «به هر وسيله‌اى كه مى‌توانيد، نظافت را رعايت كنيد زيرا خداوند متعال اسلام را بر پايه نظافت، بنا كرده است و وارد بهشت نمى‌شود