به ميكروب غير كشنده آلوده شود و يا احتمال عقلايى آلودگى وجود داشته باشد، اجتناب از آن مستحبّ بوده و واجب نيست مگر اينكه احتمال دهد از اين آلودگى ضررى فراوان متوجّه او مى‌شود.

ج- رعايت پاكيزگى، نظافت و زيبائى براى هميشه مستحبّ است تا محيطزيست (خانه، خيابان، كالاها و وسائل) انسان، بيانگر زيبائى شريعت و پاكى و صفاى آن باشد. چنانكه آلوده كردن محيطزيست مثل انداختن زباله در خيابان يا تخريب باغها وپاركها يا روان‌ساختن فاضلاب در بين آبهاى تميز و مانند آن مكروه است و اگر ضرر جانى يا مالى به مسلمين داشته باشد يا به هر نوع فساد وتباهى در زمين (طبق نظر كارشناسان مورد وثوق) منجرّ شود، حرمت پيدا مى‌كند.

مطهرات يا پاك كننده‌ها

شريعت اسلامى، مجموعه‌اى از مطهّرات را براى ما مشخّص كرده و احكام پاك شدن به وسيله آنها را به طور مشروح بيان كرده است مانند: آب، خاك و خورشيد ولى منظور شريعت اين نيست كه پاكى و پاك كردن را تنها به آنها اختصاص داده باشد بلكه با ارائه اصول كلّى و عام و با صراحت به ما دستور داده كه از هر وسيله ممكن براى پاكيزگى استفاده نمائيم، خداوند فرموده است:

(وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ) [1]